บทที่ 10 - หมาป่าเงินที่ทำนาย

ดวงจันทร์ทอดเงายาวเหยียดผ่านผืนป่าทึบขณะที่ข้าเคลื่อนกายผ่านหมู่ไม้อย่างเงียบเชียบ ขนสีดำสนิทราวนิลกาฬของข้ากลมกลืนไปกับความมืดมิดอย่างสมบูรณ์แบบ ของขวัญที่ช่วยชีวิตข้ามาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน

"เป็นอีกคืนที่เงียบสงบ" เสียงทุ้มลึกของหมาป่าในตัวข้าดังก้องอยู่ในใจ ต่างจากนิสัยขี้เล่นหรือก้าวร้าวของหมาป่า...